[ Pobierz całość w formacie PDF ]
koronę, to on złapałby ją obiema rękami.
Następnie dowiadujemy się, że Conan wstąpił na służbę u Amalrica z Nemedii, generała królowej
regentki Yasmeli, władczyni małego królestwa Khoraja. Podczas gdy brat Yasmeli, król Khossus, był
więzniem w Ophirze, granice Khorai zostały najechane przez siły zawoalowanego czarnoksiężnika
Natohka, będącego w rzeczywistości nieżyjącym od trzech tysięcy lat Thung Khotanem ze
zrujnowanego miasta Kuthchemes.
Yasmela, posłuszna wyroczni Mitry, najwyższego boga Hyborii, uczyniła Conana dowódcą armii
Khorai. Cymmerianin wydał bitwę wojskom Natohka, wcześniej ratując królową regentkę przed
magią czarnoksiężnika. Conan wygrał bitwę i& królową ( Black Colossus ).
Mając prawie trzydzieści lat, osiadł w Khorai jako głównodowodzący tamtejszej armii. Miał nadzieję
zostać kochankiem królowej, lecz ona, zbyt zajęta sprawami stanu, nie miała czasu na amory. Nawet
zaproponował jej małżeństwo, ale królowa wyjaśniła, że taki związek nie zostałby usankcjonowany
przez khorajańskie prawo i obyczaje. Jednakże stwierdziła, że gdyby Conan zdołał wyrwać jej brata z
niewoli, to ona mogłaby nakłonić uwolnionego Khossusa do zmiany prawa.
Conan dotarł wraz z Rhazesem, astrologiem i Fronto, złodziejem znającym sekretne przejście, do
lochu, w którym marniał Khossus. Uratowali króla, ale sami wpadli w pułapkę zastawioną przez
kothyjskich żołnierzy, bowiem Strabonus z Koth miał własne powody, by chcieć uwięzić króla Khorai.
Conan pokonawszy te przeszkody odkrył, że Khossus, nadęty błazen, nawet nie chce słyszeć o
małżeństwie cudzoziemskiego barbarzyńcy ze swoją siostrą. Zamiast tego chciał ożenić Yasmelę z
jakimś szlachetnie urodzonym, a Conanowi znalezć żonę mieszczankę. Conan nic nie powiedział, ale
w Argos, gdy statek odbijał od brzegu, zeskoczył na ląd. Zabrał z sobą większość złota Khossusa i
pomachał królowi w ironicznym pożegnaniu ( Shadows in the Dark ).
Prawie trzydziestoletni Conan zapragnął znów odwiedzić rodzinną Cymmerię, a tam pomścić się na
Hyperborejczykach. Jego rówieśnicy, tak Cymmerianie jak i Aesirowie, mieli żony i płodzili synów.
Niektórzy chłopcy mieli prawie tyle samo lat i byli tak rośli jak Conan pod Venarium. Lata przelewu
krwi i bitew wzburzyły jednak drapieżnego ducha Conana zbyt mocno, by chciał podążyć w ich ślady.
Kiedy kupcy przynieśli wieści o nowych wojnach, pocwałował na południe.
Zbuntowany książę Koth usiłował obalić Strabonusa, skąpego władcę rozległego państwa, i Conan
znalazł się wśród dawnych towarzyszy w szeregach księcia. Po pewnym czasie rebelianci i król
podpisali pokój. Conan, znów bez pracy, utworzył bandę wyjętych spod prawa, Wolnych Towarzyszy.
Podążył z nimi na stepy leżące na zachód od morza Vilayet, gdzie połączyli się ze zbójecką hordą
znaną jako kozacy .
Conan wkrótce został przywódcą tej nie uznającej żadnych praw zgrai i pustoszył zachodnie rubieże
Turanu, dopóki jego dawny pracodawca, król Yildiz, nie wysłał wojsk pod dowództwem szacha
Amuratha, który zepchnął kozaków w głąb Turanu i wyciął ich w pień.
Conan po zabiciu Amuratha i zdobyciu turańskiego jeńca księżniczki Olivii z Ophiru, w małej łodzi
popłynął na morze. Znalezli schronienie na wyspie, gdzie znajdowały się ruiny miasta z zielonego
kamienia, a w nim dziwne żelazne posągi. Rzucane przez nie w świetle księżyca cienie okazały się
równie niebezpieczne jak gigantyczna mięsożerna małpa, czy piraci, którzy wylądowali na wyspie, by
odpocząć ( Shadows in the Moonlight ).
Wkrótce Conan został przywódcą piratów, którzy siali spustoszenie na morzu Vilayet. Jako wódz
Czerwonego Bractwa, bardziej niż kiedykolwiek stał się solą w oku króla Yildiza. Ten łagodny
monarcha, zamiast udusić swego brata Teyaspa w tradycyjny turański sposób, uwięził go w zamku w
górach Colchiańskich. Yildiz wysłał generała Artabana, by zniszczył piracką warownię w ujściu rzeki
Zaporoska, ale Artaban miast myśliwym stał się zwierzyną. Uciekając w głąb lądu natknął się na
miejsce pobytu Teyaspa. W konflikcie, jaki się wywiązał, wzięli udział banici Conana, Turańczycy
Artabana i plemię wampirów ( The Road of the Eagles ).
Conan, opuszczony przez swoich korsarzy, ruszył z powrotem w step. Yezdigerd, siedzący teraz na
tronie Turanu, okazał się daleko bardziej przebiegłym i energicznym władcą, planującym rozległe
podboje i stworzenie ogromnego imperium.
Conan udał się do małego granicznego królestwa Khauranu, gdzie został dowódcą królewskiej straży
królowej Taramis. Taramis miała blizniaczą siostrę, Salome, czarownicę popieraną przez żółtego
czarnoksiężnika z Khitai. Salome sprzymierzyła się z awanturnikiem Constatiusem z Koth i planowała
uwięzienie królowej oraz przejęcie władzy. Conan, który przejrzał spisek, został pojmany i
ukrzyżowany. Uwolniony przez wodza Zuagirów, Olgierda Władysława, ruszył do ich obozu na
pustyni. Zaczekał, aż rany się zagoją, a potem dzięki swej śmiałości i bezwzględności pozbawił władzy
Olgierda.
Kiedy Salome i Constantinus zaczęli swe okrutne rządy w Khauranie, Conan powiódł Zuagirów na
stolicę. Wkrótce Constantinus zawisł na krzyżu, a Cymmerianin odjechał z uśmiechem, by
[ Pobierz całość w formacie PDF ]