[ Pobierz całość w formacie PDF ]
bardzo rzadki), a takie które posiadają szczególny charyzmat rozeznania, mogąc
wyczuwać obecność diabelską (dlatego są pożyteczni dla diagnozy) i wyczuwać jej
przyczyny. Od przyczyny bowiem uzależnione są środki, których użyjemy dla pozbycia
się różnych dolegliwości. Ten problem zresztą zasługiwałby na osobną publikację, gdyż
wykracza, poza granice tej książki. Ograniczę się więc jedynie do zalecenia krańcowej
ostrożności przed uznaniem, że jakaś osoba posiada charyzmaty szczególne, a
tymczasem odsyłam do dwóch tekstów soborowych (Apostlicam actuositatem 3, Lumen
gentium 12), w których stwierdza się:
1. kto posiada charyzmaty, ma prawo i obowiązek używania ich; 2. należy do biskupa
rozpoznanie charyzmatów i regulowanie ich używania. %7łyczyłbym sobie, aby biskupi
zatroszczyli się również o to i wierzę, że najbardziej praktyczną drogę postępowania
jest wyznaczenie komisji ekspertów, która przebada pojedyncze przypadki i dostarczy
podstaw do wyrażenia opinii. Osobiście uważam za praktyczne i pożyteczne kierować
się w rozeznawaniu charyzmatu kryteriami, które przytaczam poniżej:
1. Osoba winna cieszyć się ogólnym szacunkiem ze względu na głębokie życie
modlitewne, wiarę, miłość, równowagę wewnętrzną.
2. W swoim działaniu winna opierać się jedynie na słuchaniu Słowa Bożego (czytanego
lub słyszanego wewnątrz) i używać powszechnie znanych modlitw, nie tworząc
własnych cudacznych formuł i unikając wszelkiej formy pozerstwa.
3. Powinna być całkowicie bezinteresowna: "To, co otrzymaliśmy za darmo, musimy
dać za darmo".
4. Winna zachowywać głęboką pokorę, także wobec własnych charyzmatów. Kto
bowiem obnosi się z ich posiadaniem, najczęściej w ogóle ich nie posiada.
Prawdziwy charyzmatyk kocha życie ukryte, a jego charyzmat poznaje się w sposób
pośredni, z zachowaniem wszelkiej dyskrecji. Osoba obdarzona charyzmatem nigdy się
nie narzuca, musi również być niezwykle wstrzemięzliwa w osądach, wiedząc że tylko
rozpoznanie, które nie zależy bezpośrednio od niej, gwarantuje skuteczność interwencji.
5. "Po owocach ich rozpoznacie". Konkretne fakty, ich zgodność z tym, co
charyzmatyk czyni i mówi, są sprawdzianem autentyczności jego charyzmatu. Nie
zapominajmy o kryterium a posteriori (czy proroctwo realizuje się lub nie), które Biblia
nam proponuje dla rozróżnienia proroków prawdziwych od fałszywych. Kiedy
egzorcysta odkryje prawdziwego charyzmatyka lub dostępuje łaski, że pomaga mu
kilku charyzmatyków, posiadających różne i uzupełniające się charyzmaty, nie ma
wątpliwości, że zyskuje dużą pomoc. Znam egzorcystów, którzy z uznaniem mówią o
pomocy, jaką otrzymują od wybranych osób, które towarzyszą im modlitwą i pomagają
w sprawowaniu posługi.
Zaczarowane zwierzęta. Ten przypadek jest również możliwy, nawet jeśli bardzo
rzadki. Ewangelia opowiada o legionie złych duchów, który opanował opętanego z
Gerazy, a który po wyjściu z człowieka otrzymał zgodę od Chrystusa na wejście w dwa
stada świń. Zwierzęta opanowane przez Legion utopiły się w jeziorze. Stwierdzę tylko,
że nie miałem nigdy takich przypadków. Gdyby mi się przydarzyły, odmówiłbym
modlitwę o uwolnienie, która z pewnością byłaby najbardziej odpowiednia do tej
sytuacji.
Całkiem różny i, niestety, bardzo częsty jest przypadek używania zwierząt przez
czarowników do magicznych rytów (zwykle palą ich wnętrzności) lub jako wysłańców
ich czarów. W tym drugim wypadku posługują się ropuchą lub jeszcze częściej kotem.
Odnotowałem, posiłkując się również doświadczeniem innych egzorcystów, wiele
epizodów poświadczających te praktyki. Można tu przywołać jako przykład,
wyczuwanie obecności w domu kotów lub innych zwierząt, trudnych do
zidentyfikowania, chociaż ich nie widać, a w domu tym nie było nigdy żadnych
zwierząt. Mogą też o tym świadczyć ślady pazurów na podłodze czy na prześcieradle.
Jednak na pociechę osobom wrażliwym powiem, że gdy te zwierzęta nie napadały i nie
robiły nikomu nic złego.
Czy jest możliwe wyjaśnienie tego fenomenu? No cóż, są to przygody, które
wydarzyły się głównie osobom mającym już jakieś problemy z dolegliwościami, mniej
lub bardziej poważnymi, o charakterze diabelskim. Dlatego w tych wydarzeniach
[ Pobierz całość w formacie PDF ]