[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zapalenia alergicznego, które atakują jak trucizna normalne (fizjologiczne) komórki
naczyń. Przy tak negatywnym oddziaływaniu błony komórkowe oraz same komórki
ulegają zniszczeniu. Wskutek tego zgubnego oddziaływania następuje organiczne
przekształcenie drobnych naczyń. Ten proces jest typowy w większym lub mniejszym
stopniu dla rozwoju kaŜdej przewlekłej choroby i wyraŜa się w niedroŜności,
zwyrodnieniu drobnych naczyń, w tworzeniu się w nich uwypukleń (tętniaków), a
następnie powstawaniu pęknięć, drobnych wylewów krwi (mikrowylewów) i
bliznowaceniu w róŜnych wewnętrznych narządach i układach. System mikronaczyń-
podstawowy zbiornik krwi, staje się niedoskonały, a potem wręcz niewydolny. Stwarza
to warunki do przeciąŜenia duŜych naczyń, zastoju w komorach serca, do
niekorzystnych zmian hemodynamiki, przy których rozwijają się najbardziej
rozpowszechnione powikłania chorób sercowo-naczyniowych, przede wszystkim
przełomy nadciśnieniowe. Systematyczne bombardowanie przez mediatory zapalenia
alergicznego ścianek naczyń narusza naturalnie ich przepuszczalność. Wskutek tego
w celu względnego skompensowania tego zjawiska czynniki odpowiedzialne za
koagulację i lepkość krwi muszą pracować wydajniej i bardziej jakościowo. Naturalnie
wzrasta przy tym równieŜ produkcja antykoagulacyjnych czynników krwi. W ten sposób
systemy koagulacyjny i antykoagulacyjny zaczynają pracować o wiele intensywniej, na
44
Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991
G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
granicy swych moŜliwości. W końcu dochodzi do wyczerpania i dekompensacji tych
układów, co znajduje wyraz w rozwoju tzw. syndromu DIC. Wraz z upośledzeniem
przepływu krwi przez mikronaczynia syndrom DIC doprowadza do jeszcze
powaŜniejszych katastrof. Powstaje zakrzepica, rozwijają się wylewy krwi itd. W tych
przypadkach proces zniszczenia rozprzestrzenia się równieŜ na tkankę narządów poza
granicę naczyń. Przy tym zmniejsza się stopniowo ilość i jakość komórek zaporowych
narządów i układów. Tworzą się warunki do rozwoju procesów chorobowych w samych
narządach. W duŜych naczyniach stopniowo teŜ nie znajduje się właściwej odpowiedzi
na reakcje immunopatologiczne. Wskutek tego rozwijają się zmiany organiczne
równieŜ ich ścianek. Przy tym przede wszystkim uszkadzana jest aorta, ścianki której
zaopatrywane są w krew przez mikronaczynia. Wreszcie zgubnemu oddziaływaniu
ulegają równieŜ ścianki innych waŜnych naczyń, które są zaopatrywane w krew
systemem tzw. "vasa vasorum" (naczynia naczyń), który jest układem krwionośnym
bardzo odpornym na uszkodzenia immunopatologiczne. Odpowiedzią ustroju na takie
negatywne oddziaływanie na naczynia jest zwiększenie we krwi ilości substancji
tłuszczowych podwyŜszonej gęstości tzw. lipidów aterogennych. Właśnie te lipidy
kończą proces stwardnienia naczyń. Wskutek tego procesu naczynia stają się mniej
droŜne, a ich ścianki bardziej sztywne. Stwarza to opór przepływowi krwi. W połączeniu
z opisanymi wyŜej procesami przeciąŜającymi ustrój tworzą się warunki do rozwoju
takich chorób jak zawał mięśnia sercowego, wylew krwawy do mózgu i inne. Są
podstawy by uwaŜać, Ŝe w naszych czasach załamanie się bariery immunologicznej w
większości przypadków dokonuje się poprzez wtórne wniknięcie do ustroju infekcji
wirusowej. Jako mikroorganizmy wewnątrzkomórkowe (o czym mówiono wyŜej) wirusy
są w stanie stworzyć największe napięcie i wywołać chaos w pracy aparatu
immunogenetycznego. W takim stopniu aparatowi immunogenetycznemu nie mogą
zaszkodzić nawet mikroby wewnątrzkomórkowe. Infekcja wirusowa moŜe przedostać
się przez łoŜysko i zostać przekazana dziecku jeszcze w łonie matki. Jest w stanie
przeniknąć przez barierę encefaliczną i uszkodzić waŜne struktury mózgu. Wskutek
tego moŜe ulegać uszkodzeniu regulacja tzw. ogólnego zespołu adaptacyjnego
(podwzgórze, przysadka itd.). Rozregulowanie podwzgórza w końcu doprowadza do
obniŜenia funkcji tego ogólnego zespołu adaptacyjnego i w jeszcze większym stopniu
pogarsza
immunosupresyjną
czynność
komórek,
a
wraz
z
nią
powoduje
dezorganizację aparatu immunogenetycznego. Właśnie załamanie się bariery
immunologicznej i równoległe obniŜenie się funkcji ogólnego zespołu adaptacyjnego,
rozwija i pogłębia immunopatologiczne reakcje wraz z ich uszkadzającym
oddziaływaniem na naczynia oraz wewnętrzne narządy i układy. KaŜdy człowiek ma
indywidualnie zróŜnicowaną ochronę tych narządów i układów przed reakcjami
immunopatologicznymi pogłębiającymi antagonizm białkowy i proces niszczenia
45
Wydawnictwo verbum Górny-Gołąb Katowice 1991
G. A. Wojtowicz ULECZ SAM SIEBIE
komórek.
Dlatego
na
etapie
dekompensacji
układu
immunologicznego
juŜ
indywidualnie mogą się rozwijaćprocesy patologiczne w róŜnych narządach i układach
osoby przewlekle chorej. U pewnej grupy chorych będzie się to wyraŜało głównie w
rozwoju choroby wrzodowej Ŝołądka lub dwunastnicy, która powoduje martwicę tkanek
tych
narządów.
U
innych
choroba
atakuje
głównie
strukturę
kręgosłupa
(osteochondroza). U jeszcze innych uszkodzeniu ulegają naczynia, mięsień sercowy,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]