Ostrowska Ewa Snila sie sowa

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

dziewuszka, już w pieluszkę owinięta, umyta; wło-
ma czarne, kręcone, nie w Borynę ona ani w Borynowa, wszystkie Boryny są jasne, a skąd tu taka
czarna jak Cyganka? Oj, coś ona do Gawry-ły Wasyla podobna, on też taki czarny, a smagły. Ale!
gdzie by Borynowa z Gawryłą, to Borynowa dla Gawryły mogłaby matką rodzoną być.
Ale czemu ta dziewuszka taka czarnowłosa i czarnooka! Coś w tym musi być. Może jak na te
odczyniania Borynowa chodziła do Wasylichy, to się za bardzo w Gawryłę przyglądała? No bo jak
się uważniej przyjrzeć dziewuszce: wykapa�ny Gawryło.
O tym, w jaki sposób Amerykanową przekonała się do Dobiechowej
A bo Franka poszła pożyczyć od Amerykanowej pięćset złotych. Pożyczyć! Na wieczne nieoddanie,
niech mi kaktus na ręce wyrośnie, jeśli Ameryka�nową swoje pieniądze zobaczy! Jaka ta
Amery�kanową głupia! Niby bywała w świecie, w samej Ameryce, a takiej flundrze jak Franka,
która ma oszukaństwo wypisane na swojej gębie, pieniądze pożycza! zaklinała się już po
wszystkim, po całej awanturze, Ciućkową w sklepie u Wdowy.
Bo tak: widzi rano Ciućkową przez okno, a tu Franka do Amerykanowej puka. Wchodzi i siedzi,
siedzi. Godzina minęła, druga, a ta Franka ciągle siedzi u Amerykan. Ożesz ją, a niech jej Matka
Boska to i owo, woła Ciućkową i przez szosę do Smolarkowej leci dowiedzieć się, czy
Smolarko�wa nie wie, po co Franka poszła do Ameryka i czemu u nich tak długo siedzi.
Ale Smolarkowa nie wie. To ciach, ciach kogut kowi w łeb, kogutka pod pachę i do
Ameryka�nowej. A u Amerykanowej Franka w fotelu roz�parta, kawkę sobie popija, uśmiecha się
słodko i przysięga na wszystkie świętości, że te pięćset złotych odda zaraz po pierwszym, jak jej
chłop, Franek, wypłatę z Kółka przyniesie. Amerykano�wa i Smolarkowa usadza w fotelu, też
kawą czę�stuje, czekoladę napoczyna, rozmowna jest dzi�siaj, ciekawa, wypytuje o Borynę i
Borynowa, jak się czują, słucha, dziwi się wszystkiemu, co usły�szy, ciągle powtarza: coś
podobnego, coś podobne�go, albo mówi: to niesłychane, no, zupełnie nie-, słychane.
A Franka akurat na Pipka zeszła. Który to Pi�pek? pyta Amerykanowa. Jak to, który? Ten, co tu
zaraz mieszka, koło Smolarkowej i przed Lum�pelka! Pipka kobieta rzuciła już będzie pięć lat. Do
Kazionki za krzyżówki poszła i z Kazionką na kocią łapę żyje. A Pipek, jak tylko przy nim o jego
kobiecie wspomnieć, zaraz blednie i zaraz na jej grób leci, modli się, świecę pali.
Jak to? mówi Amerykanowa, to ona umarła, ta Pipkowa?
Ale, umarła! %7łyje, dwoje dzieciów ma nowych.
To czemu Pipek na jej grób chodzi się modlić? dziwi się Amerykanowa.
Bo Pipek, jak go Pipkowa rzuciła, poszedł na cmentarz, grób wykopał, krzyż postawił, to było kino.
Biedny człowiek, wzdycha Amerykanowa.
Ale tam, biedny! Pieniądzów on ma natkane na książkach, taki biedny! Wygląda tylko jak dziad. W
jednej kapocie i jednych portkach, na�wet paska przy portkach nie ma, sznurkiem się przepasuje,
bo on taki skąpy skorpion. Zawsze był taki, przez to Pipkowa go rzuciła. Oleju jej skąpił do
smażenia śledzi. Przecież, gadała Pipkowa, nie będę żarła śledzi na surowo, nie? Co to ja świnia?
no i wściekła się raz i poszła sobie. Do Kazionki, bo ten Kazionka dawno za Pipkową łaził, a
ję�czał, a oczami przewracał, a złote góry obiecywał dla niej. To Pipek wtenczas, jak Pipkowa
poszła, zwariował. Cały tydzień leżał na wersalce, nie jadł, nie piłi gadać z nikim nie chciał, ani nic,
jakby mowę stracił, a po tygodniu wstał i naj�pierw z desków zbił trumnę, potem ją pomalował
olejną na brązowo, potem konia zaprzągł, trumnę na wóz, łopatę na wóz, i na cmentarz pojechał.
Ale kino! Pod kasztanem grób akuratny wykopał, trumnę spuścił, ziemią zasypał, krzyż ustawił i
świece zapalił. A płakał jak bóbr. Ksiądz mu kazał ten krzyż zwalić, specjalnie zza krzyżówek
ksiądz do Pipka przyjechał, coby go do rozumu przywołać, a Pipek gada: Nie zwalę. Ona dla mnie
umarła. Ksiądz powiada: Pipek, grzech śmiertel�ny to, a Pipek: sram na grzech! Grzech męża
ślubnego rzucić i do innego iść. To ksiądz Pipka wyklął z ambony. To Pipek zawziął się na księ�dza
i od pięciu lat ani do kościoła nie pojedzie, nawet na Wielkanoc. A księdza za próg nie wpusz�cza,
jak po kolędzie jezdzi. A co kto mu ten krzyż zwali, to nowy ustawia. W zaduszki świece zanie�sie,
zapali, modli się i płacze. Mogiłkę przepięknie ustroi jedliną, jakby tam faktycznie Pipkowa na
wieczne czasy spoczywała. Kino, nie? Czasem spe�cjalnie w sklepie u Wdowy zacznie się mówić o
Pipkowej, wtenczas Pipek zęby zaciska, pot mu na czoło występuje, i w te pędy wali na cmentarz
wieczne odpoczywanie za swoją żywą nieboszczka odmawiać.
Biedny, biedny człowiek, wzdycha znowu Ame�rykanową.
Jaki tam biedny! Pani Amerykanowo! Ma dzie�sięć hektarów, dziesięć macior trzyma, samych
warchlaków co roku ze trzysta sprzedaje! A kro�wy trzy, za trzy krowy zbiera co miesiąc pięć
tysiąców. A Pipkowa mu na dzieci alimenty mie�siąc w miesiąc aż sześćset złotych przysyła, a ile
on na dzieci wydaje? Sto złotych na miesiąc, albo i tyle nie. Margaryną chleb smaruje, skórki od
chleba w herbacie moczy, zjada, bo taki skąpiec!
Jak to? %7łona mu alimenty na dzieci płaci? Ame�rykanową aż podrzuca.
A taki z niego skurwysyn za przeproszeniem. Jak Pipkowa poszła do Kazionki za krzyżówki i Pipek
cały tydzień przeleżał nic nie jedząc ani gęby nie otwierając, to jak się podniósł, istny dia�beł!
Zaraz, jak Pipkową pochował, pojechał do sądu, i sprawę wniósł o alimenty, że go niby Pip�kowa z [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Menu